Primaaprilisowo, słodko i deserowo, czyli maine coony na J

No ja nie wiem o co chodzi, dlaczego ten czas tak leci! Przed chwilą urodziły się maleńkie maine coony, a już są wielkie (i bardzo słodkie) zwierzaki. I mieszkają już w swoich nowych domach. Kiedy to się stało?

W ogóle z tymi maine coonami to jakaś jedna wielka komedia omyłek.

Podobnie jak poprzednia parka, znowu urodziły się pręgusy. Tymczasem Joanna, która czekała od dawna na czarnego kocurka, nie mogła się oprzeć kociakowi urodzonemu 1 kwietnia, nawet pręgowanemu. Ona też zdecydowała, że jej maluch będzie nosił imię Truskawka. I tak cieszyliśmy się wszyscy razem, aż kocięta trochę podrosły i w ogólną szczęśliwość wdarła się lekka nuta niepokoju. Może nie niepokoju, ale niepewności. Bo im dłużej im zaglądałam pod ogony, tym bardziej wyglądały na dziewczynki. W końcu trzeba było spojrzeć prawdzie w oczy. Podstępne primaaprilisowe zwierzątka zrobiły nam jeszcze jeden psikus, a my daliśmy się nabrać jak dzieci.

Truskawka okazał się się być kobietą. Na szczęście Joanna uznała to za znak, że ten kot faktycznie jest jej pisany. Poznajcie Truskawkę, czyli w języku naszych braci Czechów – Jahodę.

Plik 18.07.2016, 16 36 53

Jahoda Kot Doskonały*PL to kot budzący respekt samym wyglądem. Przebojowa podróżniczka, nieustraszony zdobywca oraz wielokrotny uciekinier z kojca. Uwielbia łapać myszki i szczury na patyku, po czym sprawnie je unieszkodliwia. Mieliśmy takiego szczura na patyku, który był z nami jakieś 8 lat. Niezniszczalny. Uszy i ogon już dawno stracił, po puszystości futerka nie zostało nawet wspomnienie, sznurek, na którym wisiał, sztukowany był kilkakrotnie. No to już go nie mamy, Jahoda załatwia takie sprawy jednym kopnięciem zadnich łap. A przy tym jest Jahoda najsłodszym stworzeniem, wystarczy na nią spojrzeć, a już włącza motorek i przewraca się na plecki, eksponując brzuszek. 300% cukru w cukrze.

Jahoda mieszka teraz w Warszawie z Joanną, Arturem, kotem Kardamonem i kotką Fruktozą. W domu wołaliśmy na nią Kawusia, ale zdaje się, że teraz ma ksywę Gremlin.

*

Imię dla drugiej dziewczynki powstało w wyniku wytężonej pracy i długotrwałych poszukiwań lingwistycznych. Skoro siostra ma na imię Truskawka, to nie można drugiej tak po prostu dać przypadkowego imienia na J. A we wszystkich dostępnych językach cukier jest albo na A, albo na S/Z. Truskawka z cukrem – mnie bawi. Ale wyszło nawet lepiej! Otóż jest w tadżyckim słowo na j: яхмос i oznacza lody! Lody z truskawką – idealnie. Oto Jachmos, czyli Jasia.

Plik 03.08.2016, 16 46 28

Jasia długo była cichym i mało ruchliwym stworzonkiem, stanowiąc kontrast do swojej aktywnej siostry. Potem się okazało, że po prostu potrzebuje większej przestrzeni, której kojec jej nie zapewniał. Kiedy koty zyskały wolność i dostęp do mieszkania, Jasia zaczęła nadrabiać zaległości w bieganiu i skakaniu. Z drogi, śledzie, bo kot… leci! Jeśli Kawusia uwielbia łapać, to Jasia zdecydowanie woli gonić. Bieganie, skakanie z saltem w powietrzu i inne dzikie harce to jej znak szczególny. Towarzyska jest bardzo, zarówno wobec kotów, jak i ludzi. Trochę nieśmiała i chowa się w pierwszym momencie przed nowościami. Ale wystarczy zawołać jej imię i już ciekawość zwycięża – i Jasia pędzi zobaczyć co się dzieje.

Jasia znalazła dom, o jakim można tylko pomarzyć! Zamieszkała pod Łodzią z Dominiką, Kirkiem Kotem Doskonałym, zwanym w domu Cosmokotem (gdyż bez kozery powiem: jest kosmiczny) oraz Noushką Kotem Doskonałym, zwaną w domu Stefą. Jakby tego było mało, będzie miała jeszcze do towarzystwa jeszcze psy, ludzi, królika (o ile dobrze pamiętam) oraz… jeszcze więcej kotów!

To były cudowne 4 miesiące kompletnej słodyczy :)

Related Images:

Facebooktwitter

Kotek dla dziewczynki

Już tydzień mija od czasu, kiedy dwa Sykotki pojechały do nowych domów. Pierwsze dni były ciężkie. Koty chodziły po domu i szukały maluchów, szczególnie VaiPerek, który zawsze troskliwie opiekuje się kociętami. Saladyn, który zostaje z nami jeszcze trochę, nie mógł znaleźć sobie miejsca. Trzy dni spędził praktycznie na moich kolanach albo na rękach, jakby bojąc się, że nagle zniknę, jak Serafina i Sharif. Dosyć utrudniało mi to życie, bo ciężko jedną ręką słoik otworzyć czy jajko rozbić.

Tak się złożyło, że oba Sykotki staną się towarzyszami dwóch przemiłych nastoletnich panienek.

Pierwszy pojechał Sharif. Chwilę się zeszło, zanim załatwiliśmy formalności i zapakowaliśmy całą wyprawkę. Do tego sesja pytań i odpowiedzi. Kociaki najpierw biegały i bawiły się, a potem Sharif ułożył się wygodnie na kolanach Sary, nowej właścicielki, i słodko zasnął. Dobra wróżba.

Serafina pojechała następnego dnia. Najpierw była nieufna, uciekała od nas. Potem dała się skusić na zabawki i ani się obejrzeliśmy, już szalała z Zuzią, swoją nową panią. PaiLu w tym czasie zaprzyjaźniała się z dorosłymi gośćmi – właziła na plecy i wylizywała włosy. Znowu dobra wróżba!

Teraz przygotowuję się psychicznie na odejście Saladyna. Łatwo nie będzie, niestety.

Related Images:

Facebooktwitter

Pożegnania są do luftu

Pożegnania są do luftu. Im więcej wspólnych chwil, zabaw i codziennych rytuałów, tym trudniej pozwolić odejść. I nieważne, czy to drugie jest jednostką ludzką czy kocią.

FaaTum była tą iskierką, która rozpalała i napędzała szaleństwo w stadzie. Tłukła się z FaJin i ChiNą – na zmianę i jednocześnie. Prowokowała dzikie stadne gonitwy po domu, z wywracaniem drapaka włącznie. Na dorosłych kotach wymuszała takie ilości pieszczot, że nawet VaiPerek nie wytrzymywał i uciekał przed nią.

Wieczory spędzała razem ze mną. Zwykle czytam jeszcze przed snem w łóżku. Podciągam wtedy kolana, tworząc z kołdry taki namiot. FaaTum natychmiast tam wpełzała i układała się wygodnie. Czasem drzemała, czasem wykonywała toaletę, czasem figlarnie podgryzała mnie w łydki.

W końcu zaczęła dorastać i zmieniać zapach – i okazało się, że AnaTema nie akceptuje jej na swoim terenie.

FaaTum mieszka teraz bardzo daleko, bo aż we Wrocławiu, gdzie da początek nowej hodowli niebieskich rusałek. Ma miłych właścicieli i piękny drapak – i mam nadzieję, że będzie tam szczęśliwa. Żal mi trochę, bo na razie jest kotem pojedynczym, ale wierzę, że szybko dostanie towarzystwo.

Smutno w domu bez niej. Koty szukały jej kilka dni, a gonitwy ustały na cały tydzień. Tak, jakby zabawa bez niej przestała być zabawna.

Related Images:

Facebooktwitter

Ogłoszenie parafialne

Poprzedni wpis miał być takim pożegnaniem z FaaTum, niestety los chciał inaczej. Jakieś fatum – nomen omen – zawisło widać nad moją ślicznotką.

Wobec tego ogłaszam nabór na najukochańszego właściciela/właścicielkę dla mojej koteczki.

Wymagania formalne: właściwy kandydat musi być osobą do szaleństwa zakochaną w kotach, pozwalającą owinąć się kotu wokół pazurka i musi uważać FaaTum za ósmy cud świata.

Tylko poważne oferty! :)

*

FaaTum, jak wiecie, jest kotem zrównoważonym…

… dystyngowanym…

… i ceniącym spokój domowego ogniska

Za miłość odpłaci miłością, w pakiecie jest też kupa zabawy i rozrywki, telewizor przestanie być w domu potrzebny.

Aha, szaleje za piórkami na patyku, więc sami wiecie – są też obowiązki.

*

Kontaktować się w tej sprawie prosimy dowolnym sposobem, byle skutecznie. :)

Related Images:

Facebooktwitter

Szpital na peryferiach

FrouFrou nas opuszcza. Zamieszka w Łodzi w panią Magdą i panem Piotrem.

Na moje oko była to miłość od pierwszego wejrzenia, choć pani Magda jeszcze przez dobrych kilka minut próbowała testować samą siebie i nie mogła się zdobyć na wypowiedzenia finalnego: ta i żadna inna.

W domu znowu szpital. Maleńka, przywieziona do domu po kastracji, wyczołgała się tylko z transporterka i położyła obok. Natychmiast zleciało się rodzeństwo i matka, żeby zaopiekować się rekonwalescentką. Szczególnie FajfOklok się przejął, tulił ją i wylizywał.

Kiedy FrouFrou odpoczęła i nabrała trochę sił, zaczęła wylizywać brzuszek. Bałam się, że będzie wygryzać nitki, więc zapakowałam ją w kaftanik. Jak widać – najnowszy model paryski ;).

Jakoś ją to strasznie wkurzyło, więc poszła do mamusi, żeby się poskarżyć i odebrać kolejną porcję pieszczot.

Kilka godzin po kastracji, kiedy już zmetabolizowała narkozę i doszła całkiem do siebie, wrócił jej humor i chęć do zabawy. Ganiała za zabawkami, tłukła się z rodzeństwem – dzień jak co dzień. Tylko zdaje się kaftanik jej nie leżał bardzo, bo jak się na niego uwzięła, to w ciągu niecałych 2 godzin rozszarpała go tak, że nie było czego zbierać.

Chciałam jej założyć kolejny, ale broniła się jak lew. Obserwowałam, czy nie szarpie nitek, ale tylko wylizała sobie dokładnie brzuszek, oczyściła ranę i zostawiła w spokoju. I bardzo dobrze – rana zagoiła się przepięknie, blizna nie ma nawet centymetra, a jak sierść odrośnie, nie będzie śladu po operacji.

Related Images:

Facebooktwitter

Z wizytą u ChiLee i BachSzisza

Wczoraj byliśmy z wizytą w nowym domu ChiLee i BachSzisza. Minął miesiąc, ale wydaje się, że opuściły dom dopiero co. Najwyraźniej jeszcze mnie pamiętały, bo wyległy na pokoje i obwąchały mnie starannie.

Choć to wydaje się niemożliwe, ChiLee jeszcze wypiękniała. Oczy jeszcze bardziej wybarwiły się jej na złoto, sierść ma błyszczącą i wygląda na zadowoloną z życia. Chodzi po domu powiewając tą swoją nieprawdopodobną kitą, budząc zachwyt wszystkich wokół.

BakSzyszek to już nie jest ten malutki kotek. Niech pierzem porosnę, jeśli waży mniej niż 4 kilogramy. Jest wielki i potężny, a oczy ma już intensywnie zielone. Zgubił całkiem dziecięce futerko, teraz ma na sobie gruby plusz  – po mamusi, normalnie nie można oderwać rąk od niego. Tylko miziać, miziać, miziać. Rozwinął mu się też piękny mocny profil, choć nadal nie jest bardzo mordziasty – poduszki z wąsami ma dosyć subtelne. Ale mordka jest wciąż ta sama – strasznie to było wzruszające zobaczyć w potężnym kocurze tę małą futrzastą kulkę, która nie chciała schodzić mi z rąk.

Dobrze im razem i dobrze im w nowym domu. Sterroryzowały już swoich właścicieli (z karmieniem o świcie i towarzyszeniem w toalecie włącznie), połamały drapak (się ma tę masę w końcu), pogryzły kable i  ogólnie zawładnęły całym mieszkaniem. Oraz sercami domowników. I tak ma być.

Related Images:

Facebooktwitter