… a PaiLu skończyła ruję.

Już miałam poważne obawy co będzie, bo mieliśmy jechać z kotami do moich rodziców na 5 dni. Jeśli Hrabina by miała tak wyć 24 godziny na dobę moim rodzicom, pewnie skończyłoby się tym, że wrócilibyśmy po jednym dniu…

Related Images:

PaiLu ma pierwszą ruję. Ratunku!

Wyje straszliwie, najchętniej w łazience, bo ma tam fajne echo. Sąsiedzi pewnie się cieszą. Drugie miejsce to szafka przy oknie kuchennym, bo tam się głos odbija od szyby i też nieźle siebie słyszy.

Ja co rano uciekam do pracy, ale Paweł siedzi w domu i już chyba jest na krawędzi. W ciągu pierwszych trzech dni wypił butelkę whisky.

Ja w akcie desperacji kupiłam walerianę. Dla Pawła ;)

Related Images:

Teraz, kiedy VaiPer jest wciąż rekonwalescentem, PaiLu odbija sobie okres tyranizowania przez niego. Właśnie byliśmy świadkami, jak przebiegając obok niego, jakby od niechcenia, z lekkiego wyskoku uderzyła z góry łapą w kołnierz i pobiegła dalej. VaiPer aż się skulił, musiało mu to zadźwięczeć jak dzwon wokół łebka.

Hierarchia w stadzie to poważna sprawa, a taka długotrwała niedyspozycja lidera poważnie nią zachwiała i chyba rozbudziła pewne nadzieje.

Na szczęście mamy to już za sobą. Rana się zagoiła, zewnętrzne szwy zostały zdjęte a VaiPerek wyruszył odzyskać nadszarpniętą pozycję w stadzie.

Related Images:

Biedny VaiPer, zmuszony do noszenia kołnierza był bardzo nieszczęśliwy. Natychmiast po założeniu, kładł się w ulubionym leżaczku a całe jego jestestwo emanowało uczuciem czystego, absolutnego smutku. Aż niemal namacalnym. Kiedy próbował iść, ciężar i bezwładność kołnierza sprawiały, że musiał go podrzucać do góry żeby zrobić krok i w rezultacie chodził z głową poruszającą się bez przerwy góra-dół. Serce się normalnie krajało.

Kiedy tylko mogliśmy, zdejmowaliśmy mu go. Całe dnie spędzał wtedy na poduszce koło komputera Pawła, na noc zaś zamykaliśmy się z nim w sypialni. To po to, żeby kocice nie pomogły mu w rekonwalescencji dokładnym wylizaniem. Później spróbowaliśmy założyć mu zamiast kołnierza kaftanik, ale rezultat był podobnie rozdzierający serce.

Niestety nie zawsze da się koty upilnować i kiedy poszliśmy na kontrolę okazało się, że rana nie zagoiła się tak dobrze jak powinna i jeszcze trzy dni w kołnierzu są bardzo wskazane. Sama nie wiem, kto się bardziej zmęczył – VaiPer, czy my pilnując go non-stop.

Related Images:

Ostatnio nasze kotki nie miały szczęścia. Zaczęło się od Vai Pera. Szykowaliśmy się do jego wykastrowania. Jednak niedługo przed tym, ni stąd ni zowąd dostał biegunki. Początkowo poza tym zachowywał się normalnie, ale gdy zrobił się wyraźnie apatyczny, trzeba było wybrać się do weterynarza. Skończyło się na pięciu dniach na antybiotyku, Okazało się, że ma jakieś zapalenie jelit i musieliśmy co 24 godziny jeździć z nim na zastrzyki. To zapalenie  okazało się wirusowe i gdy tylko skończyliśmy leczenie Vai Pera – rozchorowała się Tai Chi. No i znów codzienne jazdy na zastrzyki. Na szczęście poszło łatwiej i spokój był już po trzech dniach. Wirus na szczęście ominął Pai Lu.

Gdy kotki doszły już do siebie, w końcu zawieźliśmy Vai Pera do kastracji. Zapowiadało się bezproblemowo. W klinice byłem przed 10:00 i koło 14 miałem odbierać już kota. Jednak ledwo wróciłem do domu, kiedy odebrałem telefon z kliniki. Pani weterynarz zaczęła od słów “tylko proszę się nie denerwować”. Zgadnijcie jak to na mnie podziałało. Okazało się, że nasz Vai Perek poza złamanym ogonkiem ma jeszcze jedną wadę. Jest wnętrem. To znaczy, że jedno z jego jąder nie zeszło do moszny i kastracja nie będzie zabiegiem prawie kosmetycznym, tylko operacją. W dodatku musi to zrobić doświadczony chirurg, a ten zaczyna pracę dopiero o 16. Nie było sensu, żebym przywoził kociaka z powrotem, bo niestety nadal musiał być na czczo, a w domu przecież są jeszcze dwie kotki, które z pewnością nie zgodzą się na niekarmienie. Postanowiłem zostawić Vai Pera w klinice. W końcu jest tam pod dobrą opieką.

Dzień był wyjątkowo stresujący. Dopiero koło 18 miałem się dowiadywać o małego pacjenta. Ulżyło mi, kiedy usłyszałem pogodny głos w słuchawce, który oznajmił, że koło 19 mogę kociaka odebrać.

Operacja się udała i przebiegła bez problemów. Vai Per jest w domu od 5 godzin i odpoczywa. Pierwsze, co usiłował zrobić, to pobiegać po mieszkaniu, jednak łapki jeszcze niezbyt chciały go słuchać i maluch ciągle się przewracał. Teraz trochę śpi, trochę się kręci i szuka sobie miejsca. Czuwamy przy nim na zmianę, ponieważ nie może sobie wylizywać rany, a na dodatek do wylizywania chętne mogą być jeszcze Tai Chi i Pai Lu.

Mamy nadzieję, że nasz chłopak szybko dojdzie do siebie. Teraz wygląda bardzo smutno.

Related Images: