Kocięta całkiem sprawnie radzą sobie już z zabawkami. Zaczęły od znoszenia wszystkich do legowiska, potem było szarpanie myszek i tekturek od Bozity, a teraz – trochę niespodziewanie i stresująco – nadszedł kolejny etap.
Siedzę sobie grzecznie przy komputerze i pracuję, gdy do uszu moich dochodzi jakiś nieznany, a mocno niepokojący dźwięk, którego w żaden sposób nie mogę zidentyfikować. Od czasu jak FaaTum zakrztusiła się chrupką i trzeba było klepać ją po pleckach, mam schizę i objawiam pewną nerwowość na dźwięki różne. Zerwałam się więc z miejsca i ruszyłam w poszukiwaniu źródła dźwięku.
Zagłębiam się do połowy człowieka za fotel, gdzie kocięta mają swoje Centrum Sterowania Światem, gdy tymczasem dźwięk ów przemieszcza się przed fotel. Wygrzebuję się więc i co widzę? Szarpiąc i walcząc z oporem materii, pomiędzy nogami fotela FaJin wlecze za sobą piórka na patyku. I produkuje dźwięk. WARCZY. Dziwnie i nietypowo, ale niewątpliwie warczy.
Usiadłam na podłodze, obserwowałam, jak robi trzy okrążenia wokół fotela, ciągnąc niesforny patyk i płakałam ze śmiechu. Dopiero po chwili opamiętałam się i sięgnęłam po aparat, więc przynajmniej jest dokumentacja fotograficzna.
Podobne opowieści:
Related Images:
FaaTum zakrztuszona chrupką????????? Biedaczysko, głaski od Ciotki na pocieszenie!!! Nasz Maciek też tak warczał na piórko i latał z nim wszędzie w pysku. Zresztą do dziś tak ma ze swoimi ulubionymi zabawkami. A jak próbujesz mu je zabrać to fuczy i warczy jeszcze głośniej. FaJin wyrośnie na łobuza!
Kiedy my zjawiliśmy się w hodowli kotów rosyjskich niebieskich wybrać nasze dwie koteczki, zabraliśmy ze sobą takie właśnie piórka. Wybrana została ta, która porwała je pierwsza, warcząc na siostry i braci a następnie ta, która skacząc pierwszej po głowie jej je odebrała, a następnie pognała do łazienki, aby schować zdobycz w ręcznikach, oczywiście w asyście rozkosznego warczenia. Kochana łobuzeria.